Матыў вясны ў паэзіі П. Броўкі 1930-х гг

Abstract

У артыкуле разглядаюцца матыў вясны і яго ўвасабленне ў лірыцы П. Броўкі 1930-х гг., удакладняецца метафарычны патэнцыял лейтматыва вясны, яго інварыянты і інтэрпрэтацыі праз вобразы маладосці, вітальнасці, абнаўлення, руху, земляробчай працы і язычніцкіх абрадаў. Робяцца вывады пра асаблівасці функцыянавання матыву вясны ў грамадзянска-патрыятычнай, «вытворчай» і інтымнай лірыцы. У выніку вызначаюцца ідэйна-тэматычныя дамінанты лірыкі паэта, у якой знітаваны рэпертурэмы футурызму (услаўленне тэхнікі і прагрэсу, культ маладосці і дынамічнасці, эксперыменты з рытмам і рыфмай), адлюстраванне эстэтыкі і паэтыкі часу сацыялістычных пераўтварэнняў («вытворчая» тэматыка, асаблівы герой-бальшавік), рысы народнай аксіялогіі (замілаванне роднай зямлёй, веданне архаічных земляробчых цыклаў, адносіны да зямлі як да жывой істоты, лірызм пачуццяў паміж юнаком і дзяўчынай). К л ю ч а в ы я с л о в ы: П. Броўка; матыў; вясна; абнаўленне; футурызм; сацыялізм; народная аксіялогія.